Defne Joy Foster'a...

Sevgili Defne...Sen bilmesen de bana hayatta hem anne, hem maceraperest, hem deli dolu, hem üretken, hem herşeyle barışık, hem de hepsi bir arada mutlu bir kadın nasıl olunduğunu öğrettin. Bir çocuk bıraktın geride...gözleri yaşlı....öyle bir yara açtın ki yüreğinde, o yaradan içi üşüyecek bir ömür...Ama elinde değildi, biliyorum. Biz anneler yavrumuz için canımızı veririz, ama Allah'ın takdiri; sen kavuştun önce Tanrı'ya...Belki de bu küçük çocuk yokluğunda daha güçlü olmayı öğrenecek...Herşeyin bir sebebi var elbette; senin hayata veda edişinle, evlat sahibi olarak kendimize daha iyi bakmamız gerektiğini öğrendim. Hayatta tasaya yer yok, her an kıymetli bizim için...Oyalanacak vakit yok, süremiz ne kadar bilmediğimiz için...Nur içinde yat...Kalan yakınlarına sabır, yavruna hayırlı bir ömür diliyorum...