Benim canım annem,
Bugün seni çok özledim, hergün olduğu gibi. Bugün seni ne çok aradım...
Ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar...Anneciğim...Seni mutlu günümde de dertli günümde de çok arıyorum.
"Anne olunca anlarsın" derdin ya...Ah ne doğru demişsin, canım annem. Yavrum ateş içinde, ben onu iyileştirmeye çalışırken, benim ateş gecelerimde ,başucumda nöbet tutarken gözyaşlarını gördüğümde "neden ağlıyorsun anneciğim" diye sorduğumda hemen toparlanıp "ağlar mıyım hiç, gülüyorum" diyerek gücünü toparladığını hatırlıyorum...Canım anam.
Sen benim için hayatta güçlü olmanın ne demek olduğunu öğretenimsin. Bitmek bilmeyen sevginle benim içimi sarmalayan, kahkahanla kalbimi ısıtansın. Büyüdükçe sen benim kuzum oldun ya, kuzum diye seni sevdiğimde bana pırıl pırıl çocuk gibi parlayan gözlerle bakan canım annemsin. Pamuk şekerle sevinirsin çocuk gibi, canım annem. Sen benim arkadaşım, sen yolumu aydınlatan ışığımsın. Sen, her zaman beni yüreklendirensin. Yanıbaşımda olmasan da her an herşeyinle yanımdasın. Ne kadar üzsem, yine de içtenlikle bağışlayanımsın. Canım babam ve sen, sınırsız sevginizle anne baba olmanın ne demek olduğunu öğrettiniz bana. İyi ki varsınız!...
Anne kalbi çocuğun okuludur. H. W. BEECHER
Anne, hayatın sonsuzluğudur. (EMILE ZOLA)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder